(به نام آن که گل را با خار آفرید)

دوست دارم  کبوتر بودم وبر بام تنهاییم بال میگشودم و تمام گلهای عالم را به خاک پایت هدیه میکردم.

دوست دارم زندگی را به توان گل و محنت را به ذرات مثبت+ احترام و عشق را با انرژی روحم برایت هدیه میکردم.

من به عنوان یک دوست دوست دارم که برایم به اندازه ی آسمان باشی تا بتوانم تکه ابری در وجودت باشم یا که باغی باشم تا بتوانم درخت و گلستان باشم یا ستاره ای باشی تا بتوانم تورا از روی زمین ببینم ودر آخر دوست دارم زندگی باشی تا یکی از سیاره های وجودت باشم.

<دوستت دارم همراه با سوگند عاشقانه گل های یاسمن>